Af atvinnuleysi

Ég er atvinnulaus. Ég er búin að vera atvinnulaus núna síðan í byrjun nóvember. Það er ekkert feimnismál hjá mér að það er búið að vera mér mjög erfitt. Ég vissi alveg fyrir útskrift að atvinnuhorfur væru ekkert sérlega glæsilegar fyrir útskrifaða lögfræðinga en það var mér í raun fjarlæg hugsun. Ég var sjálf með vinnu og ég stóð einhvernveginn í þeirri meiningu að það væri alltaf vinnu að hafa fyrir gott og duglegt fólk. Þar sem ég tel mig tilheyra þeim hópi hafði ég engar áhyggjur. Hlutirnir æxluðust hins vegar þannig að plön okkar fjölskyldunnar breyttust skyndilega og allt í einu stóð ég frammi fyrir atvinnuleysi. Ég, sem hafði gert "allt rétt" og alltaf lagt mig alla fram í öllu, fékk ekki vinnu. Ég er ekki enn komin með vinnu.

Það er ekki þar með sagt að ég hafi setið aðgerðarlaus. Raunar hefur varla komið sá dagur síðustu rúma 4 mánuði sem ég hef ekki haft pakkaða dagskrá. Eg hef haft í nægu að snúast í sjálfboðastarfi hér og þar út um allan bæ og gert gríðarlega margt gott og nærandi. Ekkert sem ég fæ borgað fyrir hins vegar og þess vegna hefur ýmislegt þurft að bíða, til dæmis íbúðarkaup. Það er merkilegt hvað maður skilgreinir sig mikið út frá þeirri stöðu sem maður er í. Það er gríðarlegt niðurrif sem fer í gang í hvert sinn sem maður fær þær fréttir að einhver annar hafi verið ráðinn í starf sem maður hafði reynt að selja sig í. Þetta er stór andleg áskorun. Maður horfir upp á annað fólk ganga inn í störf að því er virðist vandræðalaust og eftir situr maður sjálfur. Hægt og rólega fer maður að hætta að hafa trú á sér, skömmustilfinning lætur jafnvel á sér kræla. Þá fyrst tel ég að maður sé kominn í vandræði. Ef þú hefur ekki trú á þér, hvernig á einhver annar að hafa trú á þér? Og afhverju að skammast sín? Það að ég hafi ekki fengið starfið hjá X breytir því ekki hver ég er eða hvaða kostum ég er gædd (þeir eru nefninlega fjandi margir).

Atvinnuleysið skilgreinir mig ekki - þetta er bara tímabil sem líður hjá. Þetta er tímabil sem ég hef nýtt til góðra verka og ég er hvergi nærri hætt. Lífið er nefninlega svo ótrúlega fjölþætt og starfið sem ég er í, eða í mínu tilfelli: ekki í, hefur ekkert að gera með það hver ég er. Ég hef tröllatrú á mér, það er ekkert sem ég get ekki gert og ég bíð róleg þar til rétta starfið dettur inn.

Þegar ég dett niður finnst mér gott að lesa ýmis quote sem veita innblástur, kannski finnst þér það líka...

Gúrm grænmetispizza

Fjölskyldan hefur lagst í flensu. Litla dýrið er með hlaupabóluna en við foreldrarnir með einhverja skaðræðis flensu. Þau feðgin sváfu frá klukkan 17 í gærdag og til rúmlega 10 í morgun! Þegar þessi flensa hefur lokið sér af tökum við ekki við fleiri veikindum það sem eftir lifir árs - við erum alveg búin með okkar skammt held ég.

En að máli málanna! Ég ætlaði nú aldrei að breyta blogginu mínu í matarblogg og það sést yfirleitt á myndunum að það er ekki fyrr en eftir á sem ég hugsa: "Vá, ég þarf að muna hvernig ég gerði þetta" eða "Vá, þessu þarf ég að deila með einhverjum". Ég bið ykkur bara að sýna lélegum myndauppstillingum þolinmæði - ég skal reyna að leggja mig meira fram við þetta í framtíðinni.

Í kvöld gerði ég gríðarlega góða grænmetispizzu. Svo góða að bragðlaukarnir eru sko enn að dilla sér! Baldvin (og ég svona í og með) er farinn að prófa sig áfram í að taka út ákveðnar kjötafurðir og borðar nú hvorki svínakjöt né kjúklingakjöt. Þar með höfum við kvatt parmaskinkuna, pepperóníið og skinkuna. Hann endaði nú reyndar á að borða ekki pizzuna sem ég töfraði fram fyrir hann þar sem hann er ekki hrifinn af grænu pestói svo það endaði með því að ég var sú eina sem naut þessarar veislu! Það þarf vart að taka það fram að litla dýrinu finnst svona óþarfa flækja fráhrindandi og mér datt ekki einu sinni í hug að bjóða pabba upp á þetta. Hann fékk sína venjulegu pizzu með hakki, sveppum og papriku. Nóg finnst honum um grænmetisbrölt og aðrar hundakúnstir í eldhúsinu þó ég sé ekki að þvinga því upp á pizzuna hans líka.

Þrátt fyrir að ég hafi verið sú eina á mínu heimili sem a-aði og ó-aði og slefaði pínu til skiptis þá vona ég að það séu einhverjir aðrir þarna úti sem eru nógu kjarkaðir til að leggja í þetta gúrm. Því þetta er jú einmitt það! Gúrm grænmetispizza!

Pizzabotn:

Það er auðvitað hægt að nota hvaða uppskrift að pizzabotni sem er eða kaupa hann tilbúinn en úr því ég er byrjuð að skrifa hérna á annað borð get ég hent inn einni af þeim uppskriftum sem ég nota.

2 dl volgt vatn (hita einn og einn kaldur)

1 bréf ger

2,5 dl gróft spelt

2,5 dl fínt spelt

1 tsk salt

1 msk isio4 olía

Byrjað á því að græja vatnið og bætið gerinu svo saman við - látið bíða í smá stund. Rest svo bætt út í, hnoðað saman og látið taka sig í u.þ.b. 30-40 mín. Deiginu skipti ég svo í fjóra hluta. Sá hluti sem varð svo að grænmetispizzunni var settur nakinn og allslaus í pizzaofninn og gúrmeið svo sett allt eftir að botninn bakaðist.

Gúrm á toppinn:

Hér má sjá það sem gerði þessa pizzu að því sem hún var!

Grænt pestó - ég að vísu ætlaði að gera það sjálf en þar sem basil var ekki fáanlegt í dag (fór í Bónus, Krónuna OG Hagkaup, geri aðrir betur) varð næstbesti kosturinn að duga!
Sæt kartafla - skorin í þunnar sneiðar og pensluð með olíu, inn í ofn í ca 30 mín (en passið samt vel að þær brenni ekki, það gerist lygilega hratt)
Hvítlaukssteiktir sveppir - marin hvítlauskrif og sveppir látin steikjast saman í solla stund.
Karamelliseraður rauðlaukur - leyfi rauðlauknum að dúlla sér góða stund á olíuborinni pönnunni. Þá breytist hann í þennan unað.
Fersk rauð paprika 
Léttur fetaostur
Parmesan ostur
Furuhnetur - (afhverju eru þær svona fáránlega dýrar?!?)
Rucola



Hjálpi mér hvað þetta var gott! Það er auðvitað hægt að setja hvaða gúrm sem er á toppinn. Ég ætlaði að setja mangó með en öll mangóin sem ég þuklaði á í búðinni voru með einhvern mótþróa svo ég lét það vera. Avocado, jarðaber, brokkolí... möguleikarnir eru svo gott sem endalausir.

Hollar brownies

Það vita þeir sem þekkja mig að ég elska súkkulaði, hverju nafni sem það nefnist. Ég er búin að láta mig dreyma um súkkulaðiköku núna í nokkrar vikur en einhvernveginn hef ég ekki haft tíma til að skella í eina slíka á síðustu nammidögum. Elsku mamma gerði sér hins vegar lítið fyrir í dag og vippaði fram úr erminni einni skúffu. Nammidagurinn minn var í gær svo það var ekki í boði fyrir mig að úða í mig þessum kræsingum. Ég tók því til minna ráða og bjó til þessar brownies hér: https://www.pinterest.com/pin/404479610260011066/  

Enginn viðbættur sykur, ekkert hveiti og ekkert smjör. Þetta hljómar nú auðvitað of hollt til að vera gott, er það ekki? En ég varð sko ekki fyrir vonbrigðum! Þvílík endemis snilld. Hollusta þarf sko síður en svo að vera þurr eða leiðileg!

Ég var of spennt að gúffa til að taka fallegar myndir svo þið takið þessum myndum með miklum fyrirvara. 

Ég umbreytti bollamælingum í dl, einfaldlega vegna þess að ég á ekki mælibolla. Í stað grískrar jógúrt notaði ég hreint skyr og ég notaði Erythriol sem sætu.

Hollar brownies

1,8 dl hreint skyr

0,6 dl Fjörmjólk

1,2 dl Kakó

1,2 dl Haframjöl

1,2 dl Erythriol

1 egg

0,8 dl Epla og perumauk 

1 tsk lyftiduft

smá salt

Aðferðin er sú allra einfaldasta. Þessi er öllu blandað saman (ég notaði blandara) og svo hellt í bökunarform (fínt að spreyja aðeins olíu í formið). Formið er svo sett inn í 200° heitan ofn í u.þ.b. 15 mín. 

Ég hvet ykkur eindregið til að prófa!